PLATON Ve GÜZELLİK...

[Semra Fayez]

“Ey Sokrates, aşkın gizleri içinde bizim bulunduğumuz noktaya kadar ilerleyip, eğitimin son aşamasına kadar ulaşıp birdenbire gözünün önünde harikulade bir güzelliğin belirdiğini algılayan kişi, çabalarının sonucunu almış demektir. Bu güzellik, ebedidir. Bozulmaz, gelişmez ve gerilemez... Bütün öteki güzelliklerin kaynağı olmasına karşın öteki güzelliklerin varoluşları ya da yokoluşları onu ne büyütür ne de küçültür, ne de değiştirir. Ey sevgili Sokrates, ona böyle değer kazandıran ebedi güzelliğin görüntüsüdür. Çok merak ediyorum: Acaba katıksız, saf ve yalın, insan bedeni ve renklerine; yokolmaya mahkum o gereksiz süslere bürünmemiş Güzel’i seyredebilmeyi başaran, İLAHİ GÜZELLİK benzersiz biçimiyle karşı karşıya kalıp onu görebilen bir ölümlünün kaderi acaba nasıl olur du?... Ve üremesi ve yaratması -Hayır, erdem görüntülerini değil, çünkü o görüntülere bağlanmaz, somut ve gerçek erdemlere bağlanır ve sadece gerçeği sever- ebedi güzelliğin görülebildiği tek organla seyredilmesiyle mümkün değil midir?

“Kendimizi bu dünyada bulunca Güzellik’i bütün diğer özlerden daha kolay tanıdık, çünkü onu duyularımızın en ışıldayanıyla algıladık: Gerçekten de göz, vücut organlarının en zekisidir. Güzellikse hem belirgin, hem de en sevimli nesnedir”


PLATON